Pes etmek yok ! Yılmak yok.. Sürün durma. Arkana bakma..
"Yok öyle umutları yitirip karanlıkta kaybolmak. Aynı gökyüzü altında direniştir yaşamak.."
Kaç yaşındasın? Acıların sana göre yeterince büyük mü? yoksa yaşadıkların karşısında hayat çok mu küçük kaldı? Şimdiye kadar çok acı çektin biliyorum.. Peki isyan etmek yerine acının üstüne yürüdün mü?
Türlü dert tasa yaşadın. Bazen öldün bazen yeniden doğdun, hep mutluluk bekledin.. Peki ya beklemek yerine mutluluk peşinde koştun mu?
Anne babanı veyahut sevdiğin birini kaybettin, hayata küstün günlerce ağladın değişen bir şey oldu mu? Peki ya kendini bitirmek yerine onların adını, onurunu yaşatmayı düşündün mü?
Çok sevdin, senden çok seveni yok biliyorum. Ona ne değerler verirken o sana senin verdiğin değerin yüzde 5 ini vermiyordu biliyorum. Sonra aldattı veya bırakıp gitti değil mi? Sen o gittikten sonra boşlukta kaldın, tutunacak dal aradın bulamadın ağladın ağladın.. Peki ya her şeyi unutup, acından beslenip bambaşka biri, insanların inanmayacağı biri oldun mu?
Biliyorum sende özgüven sahibi olmak istiyorsun, hepimiz istiyoruz. Filmlerde ki insanlara veyahut en yakınlarımıza bazen imreniyoruz değil mi? Keşke diyoruz.. Ah o keşkeler. Peki ya kilon varsa kilondan kurtulmayı, zayıfsan kendine bakmayı öğreneceğin, spor yapacağın, kitap okuyup kendini geliştireceğin biri oldun mu?
İyi yerlere gelmek istiyorsun, biliyorum. Kim istemez ki. Hukuk-tıp-mühendis-asker-polis vs. vs. Hep diyoruz ya keşke olsak. Çalışmam lazım ya olamazsam. Sonra zaman geliyor hayaller sadece hayal kalıyor. Öğretmenlere sövüyoruz, hayata sövüyoruz, sisteme sövüyoruz. Biz kaybeden miyiz diyoruz. Peki ya soruyor muyuz kendimize, ben bu okullar için ne yaptım, gerçekten varımı yoğunu verdim mi, Hak Ediyor muyum?
Üniversiteye gidiyordun diyorsun ki 4 yıl, sadece 4 yıl kaldı. çalışırız geçeriz diyoruz. Aradan aylar geçiyor artık sabah akşam ortamdan ortama akıyoruz. Bir bakıyoruz Büte kalmışız, veya tamamen kalmışız. Sonra arıyoruz aileyi, okul uzamış, Okulu daha uzak bir ile taşıdılar git gel olmasın diye gelmiyorum falan. Sonra aile öğreniyor haklı olarak bağırıp çağırıyor. Sizde onlara sövüp sayıyorsunuz. Peki ya güzel kardeşim sen o sene ne yaptın, geçmeyi hak ettin mi sorsana kendine?
Çok büyük emek veriyorsun asker oluyorsun. Biliyorum en büyük hayalimdi, hayalimizdi. Diyoruz ya şehit olalım ya da gazi. Çok çalışıyoruz, çalışıyorsun. Bir gün haksız yere atılıyorsun. Biliyorum çok acı, her gün yanıyorsun, yanıyorum. Hayata küsüyorsun, salıyorsun kendini. Peki ya abim, kardeşim, devrem sizce asker adam bu kadar kolay mı pes etmeli?
"Bazen kazanmak için kaybetmek gerekir !"
“Mum olmak kolay değildir. Işık saçmak için önce yanmak gerekir"
0 comments:
Yorum Gönder